Dw i’n sefyll wrth giât. Dw i’n cerdded i fyny’r mynydd heddiw. Mae Cymru yn wlad o fryniau a mynyddoedd, ond mae hi hefyd yn wlad o gatiau! Cymaint o wahanol gatiau! Dw i’n mynd i ysgrifennu llyfr “Sut i agor gatiau”. Mae’r awyr yn llwyd ac mae hi’n bwrw glaw ond dw i’n hoffi cerdded yn y glaw. Mae hi’n heddychlon. Cerddodd dyn heibio. Dywedodd e yn siriol, “Bore da!” Gwenais i yn ôl. Dw i ddim yn deall. Dw i ddim yn siarad Cymraeg. Dw i’n wedi cyrraedd copa’r mynydd. Dw i’n estyn fy mreichiau ac yn troelli. Mae’r caeau gwyrdd yn ddiderfyn ac yn frith o ddefaid. Dw i’n teimlo llawenydd. Mae hi’n ddiwrnod perffaith.
Rwyt ti’n gwybod fy mod i’n dweud celwydd. Mae Cymru ar draws y cefnfor a dw i ddim yn gallu ddod. Ond dw i’n gallu freuddwydio.
Dw i’n cau fy llygaid. Dw i’n yno. A dw i’n siarad Cymraeg.
‘Dw i eisiau mynd i fyny’r Wyddfa’ Dwedodd Dad. Roedd yn ben-blwydd arno e. Roeddwn i’n yn Llandudno- trip penblwydd Dad. Roedd y tywydd yn braf felly, meddyliais i ‘ydw!’ Gyrron ni i Lanberis- roedd y tywydd yn braf o hyd. Gwnaethon ni parcio’r car ac prynon ni cyflenwadau. Roedd y tywydd yn braf o hyd! Cerddon ni i hanner ffordd i fyny’r mynydd. Gwelon ni olygfeydd anhygoel. Bryniau, gwyrdd ac yn hyfryd. Tŷ fferm adfeiliedig. Llyn gwydrog ac yn oer. Roedd y tywydd yn braf o hyd! Bwyton ni frechdanau chaws ac wnïwn. Yfon ni ddŵr.
Cerddon ni eto. Aeth y trên heibio. Roedd Dad eisiau mynd i’r trên ond yn fuan, roeddwn ni’n ar ben y mynydd. OND, Doedd y tywydd ddim yn braf… Roedd hi’n gwlyb. Roedd hi’n gymylog. Roedd hi’n bwrw hen wragedd a ffyn! ‘O na’ criodd Dad. ‘Ble mae’r golygfeydd? Ble mae’r traethau? Ble mae’r bryniau??’ Arhoson ni… ac aros…ac aros…ond, doedd y tywydd ddim yn braf! ‘Reit, amser mynd adref’ Dwedodd dad. Yn sydyn, aeth y cymylau i ffwrdd a trodd yr awyr yn las. ‘Bobl bach!’ Dwedodd Dad ‘Dw i’n gallu gweld Ynys Môn!’ Ac roedd y tywydd yn braf!!